فهرست مطالب
نمایش ابتدا و انتها دوره
رمانتیسیسم
واژه شناسی
درباره رومانتیسیسم
رومانتیسیسم در معماری
تاریخچه
رمانتیسم انگلیسی
رومانتیسم آلمانی
اصول رمانتیسیسم
رمانتيسم در معماري معاصر ايران
مقابله و تطبيق ويژگي‌هاي معماري رمانتيک در غرب و ايران
رمانتيسم در معماري دوره پهلوي
تصاویر بناهای دوره پهلوی


سبک هایی که در نزد ما با عنوان رومانتیسیسم مشخص میشوند تقریبا در فاصله ی سال های 1750-1850 طلوع و غروب کردند . رومانتیسیسم اصطلاحی تقریبا بی چون و چرا در تاریخ هنرهای نوین است ،که هیچگونه قدرت یا کارایی ندارد. این اصطلاح در اواخر سده ی هیجدهم در میان عده ای از منتقدان آلمانی مطرح شد که هدفشان متمایز ساختن خصایل نوین یا مدرن از خصایل کلاسیک در عرصه ی هنر بود ؛این خصایل در عرصه ی پیکار ذوقها در سده ی هیجدهم ،از نو در برابر باروک و روکوکو بروز کرده بودند.
رمانتیسم در اصل، جنبشی هنری بود که در اواخر قرن هجدهم و نوزدهم در ادبیات و سپس هنرهای تجسمی، ابتدا در انگلستان و سپس آلمان، فرانسه و سراسر اروپا رشد کرد. رمانتیسم تا حدودی بر ضد جامعهٔ اشرافی و دوران روشنگری (به طور بهتر، عقلانی) بود. گفته می‌شود که ایدئولوژی انقلاب فرانسه و نتیجه‌های آن این طرز فکر را تحت تأثیر خود قرار داد.
رمانتیسم را جنبشی ضد روشنگری می‌دانند. برلین، به‌خصوص، علاقه‌مند به استفاده از چنین لفظی برای اشاره به این جنبش بود. درحالی‌که روشنگری نهضتی فکری به‌حساب می‌آمد که با علم و منطق و پیشرفت‌های نظام‌های عقلانی بشری در فهم علوم تجربی و انسانی گره خورده بود، متفکرین و هنرمندان رمانتیک، تأکید فرهنگی بر خرد را محدودکننده و سرکوبگر روح آدمی می‌دانستند و بر مؤلفه‌هایی چون هنر، شور، هیجان، تخیل، مضامین معنوی، مناسک و نمادها تأکید می‌کردند. در میان اصحاب رمانتیک، امر خاص ارزشمندتر از امر عام بود و خاص بودن فرهنگ‌های بومی، تنوع و تکثر زبان‌های بشری، هویت‌های محلی و منحصربه‌فرد بودن آدمیان ستایش می‌شد.
و...